november 12, 2020
Geen reacties
Iedere week staat mijn agenda vol met 
sportactiviteiten. Dat is ook niet zo gek, aangezien sport mijn grote passie is. Zowel in werk als privé. Toen ik aan het einde van de week terugkeek op de week, besefte ik me ineens met hoeveel verschillende blikken je op sport kunt kijken…
Laten we daarvoor eerst kort samenvatten… Mijn week bestond uit het geven van vijf bootcamp trainingen, een les freerunning, een les basketbal, één keer softbaltraining geven, zelf trainen én een wedstrijd spelen, een vergadering met de technische commissie van mijn eigen vereniging en als afsluiter nog een drie dagen op pad met de meiden die ik training geef voor een sterk bezet internationaal toernooi. Een aardig programma, maar al deze activiteiten hebben een andere inslag.
Speel ik een wedstrijd, of sta ik langs de lijn te coachen, dan telt alleen de overwinning. Verliezen is geen optie. En gebeurt het dan toch dat we verliezen, dan mag het in ieder geval niet aan mijn eigen prestatie in een wedstrijd liggen. Je moet er immers uit halen wat er in zit. Wat dat betreft is sport oorlog!
En toch zit er bij het spelen of coachen van wedstrijden ook een parallel aan deze harde stelling. Want als ik een training geef verwacht ik er bij iedereen wel “uit te halen wat er in zit”. Het enige verschil is dat dit per persoon kan verschillen. Als voor de één 5 minuten hardlopen de grens is, kan dat voor de ander nog niet eens genoeg zijn als warm-up. Als trainer vind ik het een must om hier wel oog voor te houden. Trainingen zijn wat dat betreft veel meer individualistisch van aard dan wedstrijden.
Sporten is passie. En vanuit die passie volgt plezier.
Kijkend naar wedstrijden, dan gaat het in mijn ogen veel meer om het groepsproces. Als voorbeeld daarvoor pak ik terug op het eerder genoemde internationale toernooi. Vorig jaar wisten we op hetzelfde toernooi slechts één wedstrijd te winnen. Dit jaar verloren we er maar één. Als coach is niets zo gaaf om te zien als dat je speelsters zich blijven ontwikkelen en blijven groeien. In dit groepsproces is het aanmoedigen van passie de belangrijkste factor. Passie voor de sport zorgt er voor dat je net dat ene stapje extra kan zetten. Het zorgt er voor dat je net die ene tiende van een seconde sneller reageert dan je tegenstander. En het zorgt er voor dat je elkaar door dik en dun blijft steunen.
Mensen die zeggen dat je alleen door winnen plezier in sport kunt beleven doen zichzelf tekort. Als je plezier ophangt aan succes doe je dit ook… Het is veel meer dan dat. Plezier in sport is de avond voor je wedstrijd je spullen klaarleggen. Plezier in sport is je teamgenoten begroeten als je aankomt op je club. Plezier in sport is jezelf én teamgenoten verbazen, belonen en dwingen het uiterste er uit te halen.